We're looking for Sammie

Lieve allemaal,

Weer een reisverslag vanuit het prachtige Hangzhou waar het vast beter weer is dan in Nederland op dit moment. Hoorde dat het zelfs stormt bij jullie... Hier vielen de temperaturen afgelopen week wel mee, het was maar zo’n 32 graden. Nooit gedacht dat ik dat zou zeggen maar als je een volledig pak draagt op het werk met bijna 40 graden, is zelfs 32 graden een verademing.

In mijn vorige verslag was ik net aan het schrijven voordat ik met mijn collega’s noodles ging eten. Ik at voor het eerst in mijn leven Koreaan eten. Jammer genoeg kennen we dat in Nederland niet echt want het is best lekker. Niet dat ik echt wist wat ik had gegeten, maar goed.. ik leef nog!
Het leukste van de avond was nog dat we op de e-bike (soort elektrische scooter) terugreden naar huis. Wegens stroombesparing hadden ze hun lichten uitgedaan en ik mocht rijden! Het is dus een wonder dat ik überhaupt heelhuids thuis ben gekomen want van verkeersregels houden ze niet van. Wordt nog wel leuk trouwens als ik straks ga lessen voor mijn rijbewijs; ‘hallo, kan je niet even doorrijden?’ en dan een minuut claxonneren.
Donderdag was ik weer vrij en had echt zo’n gevoel van ‘ thank buddha it’s Thursday!’ in plaats van ‘thank god it’s Friday’. Ik heb er een heerlijk rustig dagje van gemaakt, aangezien het buiten redelijk warm was. Eerst vond ik m’n haren alweer te lang en ben naar de kapper gefietst. Ik had m’n haren al gewassen maar na het fietsen mochten ze het nog een keer doen. Daarna heerlijk met mijn Harry Potter boek in het park gaan zitten. Je moet het gewoon gezien hebben deze omgeving. Als je richting de bergen kijkt, lijkt het net of je naar een schilderij kijkt, zo mooi.
In de avond nog eventjes traditiegetrouw naar de bar geweest met Albert… wel weer op tijd naar bed omdat de volgende dag Suzhou op het programma stond.

Suzhou is een stad apart, het heeft prachtige tuinen en grachten (die we niet gezien hebben) maar aan de andere kant lijkt het net of je in een oorlogsfilm speelt. Omdat we ‘verdwaald’ waren bracht de politie ons naar het centrum waar gebouwen helemaal in puin lagen. De wegen waren bijna onbegaanbaar en tel daarbij op dat je gewoon het leger zag met wapens op straat. We keken onze ogen uit en waren ook echt verrast aangezien Suzhou ‘een van de mooiste steden van China' is. We kwamen trouwens dit keer niet uit Europa maar vanaf een hele andere planeet, volgens mij. De mensen zwaaiden zelfs vanuit een langskomende bus of bleven ons heel lang aankijken. Nee, Suzhou is leuk voor een paar uur maar gelukkig woon ik in Hangzhou dat WEL de mooiste stad van China is!
Al met al was het wel een leuke dag en hebben we weer gelachen en mooie foto’s gemaakt van de tuinen. In de avond gingen MC, Annemieke en ik nog eventjes met onze zere voeten de berg achter ons hotel beklimmen voor een mooi zicht over de stad. Met gevaar voor eigen leven (ik liep op teenslippers) hadden we de top bereikt maar het zicht was beperkt door de mist. Ik ging daarna door met Danner en Coco naar de club om nog een paar uurtjes m’n nog meer zere voeten van de dansvloer te krijgen.

Zaterdag had Sam op het werk last van zijn tanden en had waarschijnlijk een gaatje. Hij liet me het zien en ik zag er niet 1 maar een stuk of vier. Er is maar een klein probleempje en dat is dat ze niet echt een tandarts kennen waar ze zo naar toe kunnen. ‘Ach, Chinezen vinden hun gebit niet echt belangrijk’ zei hij. Vandaar dat de gemiddelde Chinees met zwarte tanden of soms nog maar met een paar tanden door het leven gaan.

De rest van de week heb ik niet veel interessants gedaan, behalve af en toe naar de bar met vrienden. Gisteren belde Danner me op om samen met Sam wat te gaan eten. Ik was net klaar met mijn avondeten in het hotel toen ze belden met de vraag of ik al gegeten had.. Dan maar gezellig mee gaan om in ieder geval een drankje te doen.

Er zijn trouwens steeds meer Chinese kindjes in het hotel, en ik moet eerlijk zeggen dat ze echt heel schattig zijn. Ze hebben gewoon iets wat ze echt lief en grappig maakt. Maar ze vinden me wel een beetje eng en willen niks van me weten, beetje jammer. Bij m’n collega’s wel leuk handje geven en leuk lachen maar ik als ik eraan kom gaan ze spontaan huilen. Ik weet dat ik een grote neus maar om nou te gaan huilen, haha.
Ik had volgens mij al eens eerder uitgelegd dat Chinezen een bepaalde manier hebben om hun eetstokjes vast te houden. Toen zei Albert dat het te maken had of je het eten lekker vond of niet. Nu vertelde een collega dat het te maken heeft of je later je grote liefde zou vinden dichtbij je stad of verder weg. Wat ik moet geloven ben ik nog steeds niet achter. Ik weet wel een ding zeker en dat is dat ik nooit een Chinese bruiloft wil. Ik was uitgenodigd door mijn oud-collega Lina voor een bruiloft. Veel drank, harde muziek, spelende kinderen en een man die de hele tijd door een microfoon schreeuwt is niet echt mijn smaak.

Wisten jullie trouwens dat maar 3% (!!) van de Chinese bevolking een auto heeft? Ik kan het me eigenlijk niet voorstellen maar toch is het zo. Ik was aan de praat geraakt met een professor gespecialiseerd in een bepaald iets en vertelde me dat. Hangzhou is natuurlijk helemaal volgepropt met auto’s en vooral veel taxi’s. 70% van die 3% heeft nog maar zijn of haar eerste auto. Maar met zoveel inwoners van meer dan een miljard kan ik het me echt niet voorstellen. Ik las laatst in de krant dat er een nieuwe wet is wat betreft het aantal kinderen. Ze willen het moeilijker maken om 2 kinderen te mogen per gezin. Ze hebben hier zelfs een heel ministerie inclusief minister van ‘Family Affaires’

Op het werk gaat alles nog steeds z’n gangetje. Ik werk nog steeds in de lobby/front desk. Er zijn weer veel gasten in het hotel en dat maakt het nog leuker. Ik praat natuurlijk veel met collega’s wat gezellig is. Soms als m’n collega’s de telefoon opnemen kan je soms je lach niet inhouden. Omdat ze allemaal een beetje mompelen en ‘uh ah oh hmm’ zeggen, denk je echt dat ze niet sporen. En misschien werk ik de laatste 3 weken in de Horizon Club maar dat is nog niet echt zeker.. het is hier allemaal een beetje op het laatste moment. Stel dat ik daarheen ga kan je me denk ik afvoeren want dat betekent dat ik vroeg op moet staan. De afgelopen maanden kon ik elke dag uitslapen. Ik moet er nog niet aan denken!!

En nu even de titel verklaren; ‘We’re looking for Sammie’. Vandaag ben ik namelijk met Albert naar Shanghai geweest. In Shanghai hebben ze namelijk Hooters, een Amerikaans restaurant. Je kent het misschien wel, van die rollerschaatsende meiden die je bestelling opnemen. De vorige keer dat we er waren had ene Sammie haar naam opgeschreven op een servetje. Dus we gingen speciaal terug om haar op te zoeken. Ze was aan het werk en was echt verast dat we haar naam nog wisten. Albert en ik maakten er altijd grapjes over van: ‘I want to go to Shanghai to see Samimie again’. Ze kon ons zelfs nog herinneren want ze wist nog wel dat er ‘gekke buitenlanders’ waren die allemaal oranje aan hadden (Koninginnedag) Over de koningin gesproken; Albert heeft vandaag Beatrix ontmoet in de Nederlandse ambassade. We gingen er speciaal heen om wat foto’s te maken voor hem. Hij vind zichzelf namelijk half- Nederlands. We zijn ook nog even langs het oude centrum geweest en nog even langs de winkels geweest. Het was echt een fantastische dag! Over het verhaal met Sammie zullen jullie vast denken 'nou niet echt boeiend' maar ik denk dat het zo'n geval is dat je erbij geweest moet zijn.

Nou, ik ga er maar weer een eind aan maken.. komende vijf dagen weer werken. Zondag ga ik met Sam mee naar Engelse les en zondagavond met Albert naar de bar. Ik denk nog wel meer avonden uiteindelijk.
Mensen, tot snel weer want ik ga nu slapen na een vermoeiende dag. Nog even de TV kantine afkijken op RTL-gemist.

Liefs,
Niels