Nog maar drie weken...

De schietpartij in Noorwegen, de dood van Amy Winehouse en een trein ramp hier vlakbij. Toen ik gisteren de China Southern Post opende, stond de hele krant vol met slecht nieuws. Zaterdag is er een trein ontspoord op een brug met als gevolg 31 doden en honderden gewonden. De trein vertrok vanuit Hangzhou en donderdag neem ik dezelfde trein richting Shanghai dus nu stap ik met een ander gevoel in. Donderdag komt Joost namelijk aan na een lange vlucht via Rusland. Laat het nou net zijn dat ik vorig jaar in Spanje veel met Russen te maken heb gehad, helaas. Na al die uren tussen de Russische mensen te hebben gezeten is het belangrijk dat je lekker bij kan komen en daarom heb ik alvast een hotel geboekt in het centrum van de stad. Joost komt me dus de laatste weken in China vergezellen en daarbij ook onze vakantie naar de hoofdstad Beijing (Ja shar, ik weet wat de hoofdstad van China is:P).

Laat ik dit keer gelijk over het werk beginnen… want ja, het gaat aardig goed in het hotel. In mijn vorige verhaal meldde ik al dat ‘snel’ bij de Horizon Club zou gaan werken. Nadat ik de aflevering van de tv-kantine had gekeken ging ik slapen met de gedachte dat ik lang uit kon slapen. Het mocht niet zo wezen want ik werd de ochtend gebeld met de vraag: ‘Niel, where are you? Today is your first day in Horizon Club’.
Je kunt begrijpen dat ik redelijk geïrriteerd was want het telefoontje was rond het leuke tijdstip van half 8 in de ochtend.. Gelukkig was het niet mijn fout want mijn leidinggevende was het vergeten te vertellen maar had het al wel vast op het rooster aangepast, zo gaat dat hier in China. Wat ik heb gemerkt afgelopen maanden is dat ze niks met je overleggen en er vanuit gaan dat je wel kan. Nu is het zo dat ik een redelijk volle agenda heb met plannen en geen zin heb om op mijn rooster te kijken en te zien dat ze weer iets veranderd hebben , zonder te vragen. Het komt altijd wel weer goed en ze zijn blij met me, althans dat vertelden ze me. Gisteren hebben ze mijn beoordeling ingevuld en het waren allemaal 4en en 5en (hoogste is een 5). Zelfs een collega die ik eerst niet echt mocht door haar uitstraling vertelde me dat ik goed mijn best deed en alles snel oppikte! Je krijgt soms de grappigste telefoontjes van mensen die een escort willen voor in de avond of condooms willen kopen. Je ziet, daarover gesproken, veel oudere mannen met hele jonge vrouwen inchecken. Ik zag laatst in de krant zelfs een artikel over een cursus voor vrouwen om een rijke man aan de haak te slaan. Tja, alles voor een goede toekomst dan maar..

Vorige week was ik weer 2 dagen vrij en had besloten de eerste dag rustig aan te doen: lekker lopen langs het meer en boek lezen. In de avond nog even met Danner wat gegeten. De 2e dag had ik met Sandy afgesproken en zij mocht beslissen wat we gingen doen. Ze wilde graag naar haar oude school toe om alles weer eens te zien waar ze vier jaar gewoond heeft. Het was een aardig eindje uit de buurt en dus stapten we in de bus voor nog geen 50 eurocent. Sandy kon zich niet voorstellen dat wij in Nederland haast nooit met de taxi gaan maar ze kon het later, nadat ik de taxiprijzen had uitgelegd, wel begrijpen waarom wij een fietsland zijn. Alle universiteiten zijn daar echt heel groot met vele oude gebouwen die als kamers dienen voor studenten. Iedereen wilt natuurlijk een goede toekomst dus zie je zelfs in de zomervakantie nog veel studenten op school zitten. Al is dat vaak niet vrijwillig… Sandy legde me uit dat als je ouders of leraar vinden dat je bijles nodig hebt, je dat ook gewoon gaat volgen. Leraar is dus wat ik al eens eerder vertelde heel belangrijk in iemands jeugd volgens mij. In een van mijn vorige verhalen had ik al eens geschreven dat je een relatie altijd geheim moet houden voor je leraar anders mag je direct een andere school uit gaan zoeken.
Daarna pakten we de taxi naar de bioscoop waar net de nieuwe Transformers –film uit was gekomen. In China lopen ze een paar weken achter wat redelijk irritant is. Ik wil namelijk de nieuwe Harry Potter film zien. Daarna nog een hapje gegeten en snel naar huis om lekker uit te rusten!

Vrijdagavond was ik nog even op bezoek gegaan bij een oud collega. Ze werkt nu in een heel nieuw hotel in het centrum. Ze gaf me een rondleiding en zelfs op teenslippers dachten de werknemers dat ik heel belangrijk was. De service daar was echt fantastisch! Daarna met Sam nog wezen ‘nachteten’ zoals we dat noemen. We konden uit een diepvries alle soorten vlees en vis, wat gewoon door elkaar lag, uitkiezen. Kippenhart, Varkenshersenen, kraakbeen en koeientong: niet echt mijn smaak. Het was ook gewoon zo pittig dat ik het niet op kon eten. Ik heb veel flesjes water er doorheen gejaagd. Het was wel heel gezellig en daar gaat het om!

Albert vertelde me dat hij volgende week vakantie heeft wat natuurlijk leuk is. Ik zat te denken aan sowieso 5 dagen tot een week. Maar nee, zijn normale weekend plus een extra dag. Dan te bedenken dat werknemers hier maar 5 vakantiedagen per jaar kunnen opnemen. Daar moet je toch niet aan denken? Dus, een bericht voor de mensen die dit lezen tijdens zijn of haar vakantie:
‘Geniet ervan en bedenk dat in bijvoorbeeld China vakantie niet normaal is’
Deze week is er een hele grote groep in het hotel van de Bank of China. Het hele hotel is volgeboekt en er zijn dus geen normale gasten. Collega’s moeten overwerken en krijgen niet echt de waardering die ze zouden moeten krijgen. Ik hoef niet over te werken maar heb in ieder geval wel dikke wallen onder mijn ogen van te weinig slaap, denk ik.

Deze periode eten veel Chinezen een traditionele ‘Mooncake’. Het einde van de lente en begin van de zomer is het heel populair en bijna verplicht om te eten tijdens het Zhonqiu Festival. Tijdens de Song Dynasty vierden Chinezen de langste dag van het jaar met het eten van de cakes. Er gaat ook een verhaal dat Chinezen puzzels maakten op verschillende cakes en je ze allemaal moest hebben om de puzzel/bericht te ontcijferen. Dit deden ze in de oorlog met Mongolië zodat de vijand hun berichten niet konden lezen. Ik heb er in ieder geval nog geen een gehad want ik vind ze redelijk prijzig.
Laatst maakten ze een foto van werknemers met de mooncakes voor een advertentie. Wat me toen weer opviel is dat niemand lacht, zelfs geen flauw glimlachje. Veel Chinezen lachen niet echt op foto’s wat ik zonde van de hele foto vind! Gelukkig lachen Albert en Sam wel, haha.

Wisten jullie ook dat je in Beijing en Shanghai subsidie kan krijgen wegens de slechte lucht. Als je kan bewijzen dat het niet goed is voor je gezondheid en je woont in een gebied met veel smog, kan je geld vragen bij de overheid. Ik heb geen idee hoeveel en de verdere details. Zo was ik laatst was ik met mijn collega aan het praten die uit het noorden van het land komt. Haar ouders wilden geen meisje en ze is dus naar Hangzhou vertrokken en gaan studeren. Ze ziet haar ouders nooit meer, echt heel sneu. Mensen stelen ook gewoon andermans kinderen om ze te houden of door te verkopen. Vooral op het platteland moet je oppassen dat je kind niet gestolen wordt, vooral jongentjes. Wel grappig is dat die collega uit het noorden veel langer is dan de rest van de Chinezen en dan klopt het verhaal ook dat ze in het noorden veel langer zijn dan in het zuiden. Dat had ik ergens in een van mijn verhalen geschreven.

Met die collega ben ik dus zaterdag uit eten geweest samen met Sandy. We gingen hotpot eten. Met de gedachte om het etentje zelf te betalen waren zij me te vlug af. Ik mocht echt geen cent betalen. Zelfs in de taxi wilt Sandy alles betalen en in de supermarkt ook al. Je moet bijna rennen om als eerste bij de kassa te zijn met je geld. Heel aardig en leuk natuurlijk maar toch voel je jezelf een beetje schuldig. En ook met Sam, waarmee ik gisteren uit eten ben geweest bij een Spaans restaurant. Voor het eerst in zijn leven ging hij naar een westers restaurant met de Spaanse paella en sangria. Hij had al bij binnenkomst, blijkbaar, gezegd tegen het personeel dat hij zou betalen. Dus hij betaalde gewoon alles en ik kon niks doen. Hij zei dat hij blij was mij ontmoet te hebben en daarom dat deed. Daarna hadden we een massage en die heb ik dan wel betaald. Na de massage gingen we naar een goede vriend van hem die op kamers woont. Nadat ik dus weer op mijn slippers een vies steegje binnenliep namen we de trap naar de 7e verdieping. De kamer was echt super klein en hij lag op een houten bed, zonder matras! Ik werd bijna claustrofobisch. Maar goed, nog even wezen ‘nachteten’ bij een lokaal restaurantje. Toen ik de levende vissen en slakken zag dacht ik dat ik in Fear Factor was beland. Nadat ik honderd keer moest zeggen dat ik geen levende dieren eet tegen die vriend van Sam, nam ik maar gewoon een biertje. Sam snapte het direct en zei; ‘Please remember, I’m always there to protect you’! Omdat ik jonger dan hem ben moet hij mij natuurlijk wel goed beschermen in een vreemd land, zei hij. Voordat ik naar China vertrok had ik me niet kunnen indenken dat ik zo’n band zou opbouwen met de lokale bevolking. Dankzij hun voelde ik me gewoon eigenlijk heel veilig hier want er was altijd wel iemand op wie ik kon rekenen.

Daarmee sluit ik maar mee af. Ik heb zoveel leuke mensen ontmoet en ik ga er nog een paar leuke laatste weken van maken! Dit weekend gaan Joost en ik samen met Sam en zijn vrienden naar een waterpretpark met de auto. Joost weet het denk ik nog niet maar we hebben een redelijk druk maar leuk programma. De planning was eerst om naar de Yellow Mountains te gaan voordat we naar Beijing zouden vertrekken. MC, Anneloes en Annemieke willen met z’n 3en daar niet heen maar Joost en ik gaan nog wel en dan zit ik te kijken om met de trein door te reizen.

Liefs vanuit een broeierig Hangzhou,

Niels

Ps.: Sandy heeft veel foto's die ik nog niet heb. Vandaarweinig foto's.
en dit is mijn schema voor komende weken:
26-7 tot 7-8 > Werken
7-8 tot 9-8 > Yellow Mountains en door met trein.
10-8 tot 14-8 > Beijing
16-8 > Naar Nederland