Where is the sun?

Lieve allemaal!

Ik hoop dat alles goed gaat in Nederland…Las gisteren dat het tropische weer jullie kant op komt.
Pas geleden heb ik Sharon nog gesproken dus ik weet dat ook op St. Maarten alles nog op rolletjes loopt:) Hier heb ik al tijden niet echt meer de zon zien schijnen. Het regenseizoen duurt al een paar weken. Hopelijk is het volgende maand beter qua weer. De temperatuur is nog wel erg hoog zodat je na een paar meter lopen al helemaal bezweet bent.

Afgelopen tijd heb ik weer een hoop beleefd, vandaar dus een reisverslag. En dat terwijl ik nog pijnlijke vingers heb van mijn 27 pagina's tellend verslag. Afgelopen dagen ben ik druk geweest met een verslag wat ik bij mijn stagecoördinator in moet leveren, voordat ik naar Nederland vertrek.
Het gaat over wat je hebt geleerd, de mensen en over hoe je het allemaal ervaren hebt.
‘Ach, 25 pagina’s voltypen, dat valt reuze mee’, dacht ik. Het enige is dat je inspiratie soms even ‘op’ is en je niet meer verder kan schrijven. Al met al heb ik eergisteren mijn verslag af gekregen!

Vorige week was ik drie dagen vrij en heb weer leuke dagjes uit gehad. Allereerst ging ik met Sandy een dagje de toerist uithangen in Hangzhou. Ze woont hier zelf pas een klein jaar en heeft nog niet alles gezien. Ons doel voor die dag was het Paviljoen bij het Westlake. Nadat we met moeite de berg opgeklommen waren en we dachten er te zijn, hadden we een prachtig uitzicht. En jawel, een uitzicht op het paviljoen. We waren dus helemaal verkeerd gelopen…
Geen nood, we waren er van overtuigd ons doel te behalen en gingen in een goed humeur op zoek naar het gebouw. Niet veel later waren we verdwaald en hoopten we toch echt op een helikopter die ons op kwam halen. Nog een hele week later hebben we grapjes over de helikopter gemaakt op het werk. We hebben wel gelachen in ieder geval! Ik wilde nog een foto maken van een legerbasis maar ik werd gelijk tegengehouden. Ze hebben het niet zo op westerlingen aangezien ik nog wel een spion zou kunnen zijn.

Sandy en ik hadden die dag nog wel een serieus gesprek over onze families. Ik wist al dat jongens meer worden gewaardeerd dan meisjes, dat kan je merken in China. Dat het echt zover ging dat de broer van Sandy veel meer aandacht krijgt en de ouders doodleuk zeggen dat ze meer van haar broertje houden, had ik niet verwacht. Ze vertelde me dat haar vader veel blijer was toen z’n vrouw opnieuw in verwachting ‘mocht’ zijn en het dit keer wel een jongetje werd.
Jongens kunnen later voor inkomsten zorgen en dus ook voor hun ouders. Over het algemeen blijven ze dus bij hun ouders in huis, samen met hun toekomstige vrouw. Soms besef je niet dat je in een gelukkige omgeving bent geboren!

De volgende dag werd ik door Sam uitgenodigd om bij zijn ouders te gaan eten. Het is best bijzonder dat iemand je uitnodigt. Iedereen is namelijk nogal bang aangelegd over wat betreft hun huis. Bij aankomst wist iedereen mijn naam al (op hun manier dan, haha). Kreeg gelijk thee en fruit aangeboden en heb ongeveer 10 keer gezegd dat ik echt wel lekker zat en geen drinken meer nodig had.
Toen we aan tafel gingen zag ik dat ze veel vis hadden waar ik dus niet echt van houd in China. Hier eten ze namelijk bijna de hele vis en moet je met je stokjes het zelf gaan ontleden. Zo ook een grote pan met garnalen… ik moest nog aan m’n moeder denken, die zou bijna flauw zijn gevallen tijdens het eten. Iedereen nam de hele garnaal in z’n mond en spuugde de restjes naast hun bord neer. Gewoon vlakbij waar jij je stokjes neerlegt. Na het eten roken de mannen een sigaret zonder asbak. Nee, de tafel is gewoon een grote vuilnisbak geworden, daar kan nog wel wat as bij. ‘De moeder maakt toch alles schoon, want de man zorgt voor het geld’.
Later op de avond heb ik Sam leren schaatsen in een groot overdekt winkelcentrum. Niet dat ik het hem erg goed kon leren. Het is voor mij namelijk ook al jaren geleden… het was in ieder geval erg gezellig!
Collega’s herkennen buiten werktijd is niet echt aan mij besteed. Ik heb al zo vaak in een club, bar of zelfs boven op een berg, dat ik iemand echt niet meer herken. Meiden dragen hier nogal uitdagende kleding. Het is zelfs gewoon zo dat ik dezelfde persoon al vier maanden zie op het werk en al 2x ‘opnieuw’ heb voorgesteld in de bar. Ik schaam me echt kapot maar ze zien er echt heel verschillend uit!

Eergisteren was ik alleen vrij en heb een pagoda bezocht vlakbij mijn hotel. Je moet eerst een berg beklimmen en wat heb je daar een mooi uitzicht. Heel veel grote rotsen waar je op kan liggen. Op dat moment had ik echt even een ‘wauw’ moment. En ook dus boven op die berg kwam ik collega’s tegen die m’n naam riepen. Nadat ik m’n best had gedaan om niet over te komen alsof ik ze nog nooit gezien had ben ik daar nog een tijdje bijgebleven en veel foto’s gemaakt. Er werken namelijk zo’n 600 mensen in Shangri-La dus alle collega’s kennen zit er niet in.

Gisteren ben ik met Albert weg geweest en hebben we een groot winkelcentrum bezocht met alleen maar elektronica. Ik dacht even dat het de hemel op aarde was nadat ze me vertelden dat alle dvd’s 4 RMB kostten (50 eurocent). Nadat ik zo ongeveer de halve winkel had leeggehaald vertelden ze me dat het 4RMB was per seizoen per dvd…. Stond ik daar met series zoals Lost en Prison Break.
Uiteindelijk nog wel luidsprekers gehaald voor m’n laptop zodat niet alleen ik kan genieten van mijn muziek maar ook de buren. Later nog uit eten geweest bij Eudora op het dakterras en nog even voor kleren gekeken. Was een geslaagde dag!!
Als je in Hangzhou met de bus gaat hoor je elke keer een stem ‘iets’ zeggen. Na al die maanden weet ik dan wat het betekent. Elke keer als de bus een bocht gaat maken, krijg je dus een melding zodat alle passagiers het weten.

Vrijdag is mijn verjaardag en dat vieren we natuurlijk uitgebreid. Donderdagnacht ga ik met de meiden en Albert naar de bar. Zaterdag overdag gaan we met z’n 4en iets leuks doen (pretpark) en in de avond heb ik een grote kamer gehuurd voor de Karaokebar. Sam is net langs geweest om het allemaal te regelen, heel aardig! Ik heb er veel zin in!! Ik heb al verschillende kaarten gehad dus iedereen erg bedankt! Afgelopen week werd ik elke ochtend wakker met een sms van het business center: ‘letter again’. Van Sandy heb ik een soort steen gekregen met m’n naam erop in het chinees en een kaart. Van Monica, een collega van mij, heb ik een ring met een klokje erin gekregen!

Jullie zullen wel denken dat ik niks doe behalve leuke dingen maar op het werk moet ik soms pittige dingen incasseren. Boze gasten die jou iets persoonlijk lijken aan te rekenen, wat natuurlijk niet zo is. Vooral Amerikaanse mensen zijn heel erg. Je bent namelijk zo een uur verder met een discussie. Ik ben maar een stagiair maar daar hebben zij geen boodschap aan. Laatst een gast in het business center die UPS wilde aanklagen omdat de bezorger was weggegaan zonder het te melden. Onder dwingende ogen van de gast zelf moest ik UPS America bellen.. en daarna ook nog fruit naar de kamer sturen terwijl het niet onze schuld is. Ach, het went wel en je hebt ook leuke gasten die je ontmoet. Deze ervaring is in ieder geval handig voor later. Ze zijn wel blij dat ik er soms ben om dingen op te lossen. Als je een overdreven en boze Amerikaanse voor je neus hebt en dan niet echt goed Engels kan spreken.. arme Chinezen, haha.

Als laatst wilde ik nog even melden dat het alcoholgehalte op peil blijft. Laatste tijd ben ik geregeld te vinden in de bar.. altijd erg gezellig ook al schrijf ik er niet over in m’n verslag. Ook ben ik vorige week met Johnson wezen poolen en natuurlijk dik verloren!
Believe me, time flies when you have fun! En eind volgende maand komt Joost deze kant op en gaat mee naar Beijing.

Liefs,
Niels