vier maanden in China

Ni hao ,

Iedereen zal wel denken: ‘Goh, dat is weer snel een nieuw reisverslag’.
Normaal moeten jullie wat langer wachten omdat ik het altijd druk heb met werken, afspreken, uitgaan en omdat ik soms nog steeds de toerist loop uit te hangen. Compleet met map stap ik op de fiets en het liefst zo ver mogelijk.

Deze week ben/was ik vier dagen vrij (maandag, woensdag, donderdag en vrijdag). Na heerlijk hard werken in het weekend was maandag voor mij echt een rustdag. Het was namelijk allemaal een beetje stressen op het werk afgelopen week. Hoge politiefunctionarissen arriveerden zo’n beetje allemaal heel erg humeurig bij het hotel. Het was ook echt geen pretje om daar dus mee te werken en gelukkig mocht ik naar de ‘east building’. Het is ook mijn taak om mensen die een hotel auto geboekt hebben, op te vangen en te begeleiden naar de kamer. Het servicecenter belde me op over de aankomsttijd van een gast en ik dacht echt 15 minuten te horen. Er was wel een klein probleempje: ik had de kamer nog niet gecontroleerd en de papieren moesten nog worden uitgeprint. Mijn conditie werd op de proef gesteld want het was dus echt rennen en vliegen. Tien minuten later en zwetend klaar te staan, vertelden ze dat de gast over een uur pas zou arriveren. En dan maar net doen alsof ‘je dat wel wist’ om niet als een idioot over te komen.

Een andere dag moest ik een kamer controleren waar het halve stopcontact van de muur viel. De gasten zouden er over tien minuten zijn. Ik snel bellen om het te laten maken. Het was al te laat want de gasten waren al in het hotel. Na een paar stille momenten in de lift waren we aangekomen bij hun kamer waar op dat moment drie personen aan het werk waren om het te repareren. Het was ook nog eens zo dat de mensen een suite hadden geboekt en niet echt blij keken. Toen ik hem ook nog eens slecht nieuws moest vertellen over de kamerprijs, kon ik een vriendelijk afscheid wel vergeten.
Ach, ik ben sinds ik hier in China werk wel meer gewend geraakt aan irritante en/of arrogante gasten. Aan de ene kant kan ik het stiekem nog wel begrijpen van westerse gasten, als al het hotelpersoneel ‘hallo’ zegt. Moet je nagaan als je heel vaak reist en je continu iedereen moet begroeten.
Maar als ze je dan straal voorbij lopen voel je jezelf toch een beetje ‘laag’.

Gelukkig mag ik nu steeds meer inchecken en hebben we een nieuwe procedure bij belangrijke gasten. Ik moet ze eerst naar de kamer brengen en om hun paspoort en creditcard vragen. Dan vul ik alles in wat betreft het visum. Lekker veel te doen de hele dag en als het rustig is vermaak ik me ook prima! Maaaaar… genoeg over het werk!


Maandag was ik dus vrij wegens het Drakenboot festival. Het klonk allemaal hartstikke leuk en ik kreeg van verschillende mensen berichten met: ‘happy dragon boat festival.. Ik heb alleen geen boot gezien die dag. We gingen op de regenachtige dag naar de plek waar het zou moeten zijn, althans dat dachten ze. Uiteindelijk hebben we heerlijk ijs gegeten en zijn we bij mij in het hotel uit eten gegaan. Het was echt zo’n dagje waar je nergens echt zin in hebt.
Gisteren, de dag waarop het weer gelukkig weer omsloeg, ben ik er met de (elektrische) fiets op uit gegaan. Het ging niet bepaald hard maar je kon wel rustig om je heen kijken en genieten. Het verkeer is soms echt heel fel en je moet goed blijven opletten. Soms wist ik ook gewoon niet waar ik nou moest rijden en of ik überhaupt daar wel mocht rijden. Ik had het gevoel dat ik een paar keer de mist in ben gegaan. Op de brug naar de andere kant van de rivier bijvoorbeeld. Twee bewakers keken me wantrouwig aan toen ik keek waar ik moest rijden op de brug. Uiteindelijk besloot ik over de normale weg heen te rijden in plaats van over het ‘voetgangerspad’. Nou, de hele weg naar het einde van de brug ontstond er een dikke file van auto’s die mij niet in konden halen. En daar reed ik dan met een slakkensnelheid en ik kon nergens heen. Ik deed maar hard de muziek op want ze toeterden als een gek. Ik schaamde me echt kapot!

Zo heb ik nog wel meer acties gehad… die keer dat ik met Sam aan het werk was in het hotel. We hadden beide geen zin meer en drukten op alle liftknopjes 1-7. Het was al laat dus we hadden niet verwacht dat er nog gasten in zouden stappen. En ja hoor, gasten komen bij ons in de lift terwijl we op elke verdieping stoppen. Ik kon m’n lach bijna niet meer inhouden en moest Sam ook niet aankijken.
Over Sam gesproken, laatst toen hij op mijn kamer was tufte hij gewoon een dikke klodder spuug op mijn vloer. Ik zat echt met een mond vol tanden en kon eigenlijk ook niet boos worden. Ze tuffen hier overal… maar in mijn kamer had ik niet verwacht. Ik vroeg wel vriendelijk om het de volgende keer even in de prullenbak te doen, haha.

We hebben het de laatste tijd veel over verjaardagen want op het werk zijn veel mensen binnenkort jarig. Ik kwam er achter dat de Chinezen iets meer dan een maand achter lopen op onze kalender. Daarbij vieren ze hun verjaardag niet zo, geloof ik. Bij toeval vroeg ik aan iemand wanneer hij jarig was. ‘Gisteren, op 2 mei’. (Het was toen 4 juni). Hij vond dat zijn moeder in de belangstelling moest staan die dag want zij heeft alle lasten gehad.
Over kinderen gesproken, alle Chinezen lijken gewoon zo jong en dan vertellen ze dat ze kinderen hebben. Ik vroeg een keer of hij hier werkt of een student is, had hij al een kind van 5 jaar oud.
Ja, dan wil je toch liever door de grond zakken van schaamte.. ik vind het namelijk lullig om te zeggen dat ze 18 lijken.

Afgelopen dinsdag was het ook feest in Shangri-La, want Annemieke was jarig! De avond ervoor heb ik aan Albert gevraagd of hij iets wilde maken. Het resultaat was veel vers fruit met koekjes en chocola. De volgende dag had ik me verslapen voor het eerst sinds ik hier werk. Ik heb natuurlijk ook al maanden lang uit kunnen slapen en als je dan een keer vroeg op moet…

Vandaag kreeg ik te horen dat in Hangzhou een vrachtwagen is gekanteld met carbolzuur. Goh, leuk zou je denken. Maar daardoor kon ik vanochtend niet douchen en mijn WC niet doorspoelen!
Het water werd vandaag een tijd afgesloten wegens het gif wat er in zit. Normaal drink ik al niet uit de kraan maar nu drinken de Chinezen het zelf ook niet meer. Ik las in de krant dat er een run voor waterflessen is. Ik heb verder nog niks gemerkt in de supermarkt.. ik krijg elke dag twee flesjes water op mijn kamer, dus ik ben voorzien!

Albert is de laatste week druk op het werk dus die heb ik niet veel gezien. Behalve afgelopen weekend toen we met z’n allen uitgingen. Was echt weer even gezellig. Albert en Sam gingen ook met ons mee. Morgen ga ik met Sandy ergens wat drinken en naar het medicijn museum. Ik dacht maanden lang dat ik er al geweest was, maar ik ben maar naar een klein winkeltje geweest. Daarna weer vier dagen werken en weer vrij.

En het grootste nieuws is:……….. ik heb vandaag appelmoes gegeten!!!
Ja, ik ben echt helemaal blij want ik mis niet echt veel dingen qua eten en drinken behalve appelmoes.
En het Chinese teken wat in de aanhef staat betekent ‘Nederland’!

Ik ga even een tweede douche nemen na de regen. Deze weken staan bekend om de regen in dit gedeelte van China. Maar al met al, wat ben ik blij dat ik hier ben!! Ze mogen me straks door de douane duwen en aan het vliegtuig vastbinden.

Tot gauw weer…

Niles, Niel of gewoon Niels